بررسی اثر تعداد و محل retentive holeهای ایجاد شده روی مستر کست بر میزان کاهش distortion ناشی از پخت دنچر کامل فک بالا□

سابقه و هدف : یکی از مهم ترین معایب آکریل متیل متاکریلات، انقباض حاصل از پلیمریزاسیون است که به اعوجاج ( distortion ) پروتز کامل پخته شده می انجامد. یکی از روش های معرفی شده برای جلوگـیری از این distortion ، روش استفاده از retentive hole و anchorage به داخل مسترکست است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر تعداد و محل این سوراخ ها بر میزان کاهش تغییر شکل دنچر بود. مواد و روشها : مطالعه تجربی حاضر بر روی 48 مسترکست یکسان که طی همین تحقیق ساخته شده بودند، در 4 گروه انجام گرفت، تعداد 12 کست در هر گروه، فاکتور قدرت 8/0 و سطح معناداری 01/0 را موجب می شود. گروه اول به عنوان گروه شاهد، گروه دوم با سوراخی در میدلاین و در خلف ppsa کست، گروه سوم با سوراخی در میدلاین و دو سوراخ در کام طرفی و در میانه فاصله میدلاین تا قله ریج و گروه چهارم علاوه بر سه سوراخ قبلی، با دو سوراخ دیگر روی میدلاین و در 15 میلی متری بوردر خلفی و به فاصله 5 میلی متر تعریف شدند. سپس، اندازه گیری ها با میکروسکوپ olympus-szx9 انجام شد. متغیرهای مطالعه، فاصله دنچر و کست در میدلاین در ppsa و میانگین فواصل در کام طرفی راست و چپ در ppsa بودند. نتایج به دست آمده، توسط آزمون آماری anova و به دنبال آن post-hoc تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها : متغیرها در 4 گروه مورد مطالعه اختلاف معناداری نشان دادند(000/0= p ) . gap در محل میدپالات کمتر از محل لترال پالات تحت تاثیر تکنیک anchorage قرار می گیرد. روش anchorage به میزان قابل ملاحظه ای فواصل را کاهش می دهد (000/0= p ) و درنتیجه، anchorage سبب تطابق بهتر دنچر بیس و مسترکست می گردد. نتیجه گیری: anchorage مکانیکی دنچر بیس به مسترکست به میزان معناداری سبب کاهش فواصل در نواحی لترال پالات و میدپالات می گردد و کاهش فواصل به میزان معناداری تحت تاثیر محل و تعداد سوراخ ها می باشد.